(This article is to mark his second death anniversary on July 9)
In the early phase of studies of Sri Lankan heritage and culture, important observations were made by English civil servants such as H.Parker, H.Nevil, Hocart, Codrinton and Emerson Tenent. Though Hocart said "I had originally an intention of going over again the ground trodden by my predecessor", almost all the scholars in the field depended upon one another.

I first met Professor Anuradha Seneviratna in 1990 when I was an employer of Janasaviya Trust Fund. His elder son Udayana also worked with me in the same division. Before that I was a one of lover his creative works in Sinhala and English. His works covered topics from Sinhala literature and language, to archaeology and historical studies.

මහාචාර්ය සෙනෙවිරත්න වරක් සීගිරිය වෙත ගමනක් ගියේය. ඒ සීගිරි සංස්කෘතික වැඩබිම් කාර්යාලයේ පැවැති රැස්වීමකට සහභාගි වනු පිණිස ය. එහිදී ඔහු සිය පෞද්ගලික මෝටර් රථය භාවිත කළ අතර, අපේ ගමනාන්තරය සීගිරිය වූ බැවින්, සීගිරි යුගය සම්බන්ධ කරුණු අප අතර කථාබහ වෙමින් පැවතිණි.

මිනිසා ස්වකීය ජීවිතාරම්මණයන්, ජීවිතාභිමාර්ථයන් සහ අපේක්ෂීත ඉලක්කයන් කරා පියවර නැගීමේදී ඒ සඳහා නොපසුබස්නා උත්සාහයෙන් මෙන් ම උට්ඨාන වීර්යයෙන් කටයුතු කළ යුත්තේ ය. එහිදී සුපුෂ්පිත මල්ගොමු මෙන් ම රුදුරු කටු පඳුරු ද පෙර මගට හමුවන බව නොකිවමනා ය. එසේ වතුදු බාධක මධ්‍යයේ ලද ජයග‍්‍රහණයෙන් දිවිතුරා චිත්තප‍්‍රමෝදය පිණිස ම වන්නේ ය. මේ පූර්විකාව අප විසින් දක්වනු ලැබූයේ මල්ගොමු මෙන්ම ගිරිදුර්ග,

පසුගිය වෙසෙක් පොහෝ දිනයෙහි රූපවාහිනී මාධ්‍යයෙන් සුපුරුදු කටහඩක් ඇසී මම තිගැස්සුණෙමි. ඒ මහාචාර්ය අනුරාධ සෙනෙවිරත්න, අප හිතවත් මහාචාර්යතුමන්ගේ කටහඩයි. දළඳා මැදුර හා ඒ සමඟ බැඳුණු අනෙකුත් තොරතුරු රාශියක් පළ කරමින් කළ විස්තරයක් සහිත එම වැඩසටහනට සවන් දෙමින් මොහොතකට මම කල්පනාවේ නිමග්නව සිටියෙමි. අනුරාධ සෙනෙවිරත්න මහාචාර්යතුමා දැනට අප අතර නොමැති බව එවේලේම පසක් වූයෙන් මා තුළ ඇති වූයේ දැඩි සංවේගී බවකි.එහෙත් එතුමා ලියූ පොතපතින්, දෙසූ දෙසුම්වලින්, එපමණක් නොව විටෙක හැගීම්බරව කළ වාදවිවාදවලින්, තවමත් එතුමාගේ නාමය අප මතකයේ සනිටුහන් වී ඇත.

‘‘සිංහල සාහිත්‍ය මූලාශ‍්‍රවල සඳහන් වන තොරතුරුවලට අනුව ක‍්‍රි.ව පහළොස්වැනි සියවසේ සිට ම බෞද්ධ අධ්‍යාපනික මධ්‍යස්ථාන වූ පිරිවෙන්වල සිංහල, පාළි සහ සංස්කෘත භාෂාවන් සමඟ ද්‍රවිඩ බස ද උගන්වා ඇති බව පෙනේ. ගිරා සංදේශයෙහි තොටගමුවේ විජයබා පිරිවෙන් වර්ණනයේ සඳහන් වන පරිදි එහි සංස්කෘත, මාගධ, සිංහල සහ දෙමළ යනාදී භාෂා මෙන් ම කාව්‍ය නාටක වැනි වෙනත් විෂයයන් ද ඉගැන්වූ අයුරු ‘‘පවසත් සකුමද එ`ඵ දෙමළ කවි නලූ’’ යන පද්‍ය පාඨයෙන් පැහැදිලි වේ.

I first met Professor Anuradha Seneviratna about 1990 when I was a employer of Janasaviya Trust Fund which is his elder son Udayana work with me in a same division. Before that I was a one of lover his creative Sinhala and English, covering topics from Sinhala literature and language, to archaeology and historical studies.

by: Silumina

මහාචාර්ය අනුරාධ සෙනෙවිරත්නයන්ගේ අභාවය සිදුවී මේ වනවිට තෙමසක් ගත වී තිබේ. එතුමා නිමිත්තෙන් යෙදුණු සංඝගත දක්ෂිණාව පසුගිය 09 වනදා කටුගස්තොට කහල්ලේ ‘භාගිරළි’ නම් වූ එතුමාගේ නිවසෙහි පැවැත්විණි.මේ ලිපියේ අරමුණ වන්නේ මහැදුරු සෙනෙවිරත්න ගේ ශාස්ත්‍රීය ජීවිතය පිළිබඳ ආවර්ජනා කිරීම නොව, බොහෝ දෙනා නොදත්, එතුමාගේ පෞද්ගලිකත්වය හා බැඳුණු මානුෂික ආකල්ප පිළිබඳ පාඨක ඔබේ අවධානය යෙදවීමය.

මහැදුරු අනුරාධ සෙනෙවිරත්නයන් රචනා කළ ගී පිළිබඳ ව ලියැවුණු මේ විචාරාත්මක ලිපිය සිළුමිණ පුන්කලස අතිරේකයට ලැබුණේ ඔහු දැයෙන් සමුගැනීමට පෙරාතුව ය. එය මුද්‍රණයෙන් එළිදැකීමට පෙර ඉකුත් 09 වැනිදා මේ සාහිත්‍යවේදියා තමන් විසින් ඉටු කරන ලද සුවිසල් මෙහෙවර නිමැ කරමින් අභාවප‍්‍රාප්ත විය. ඔහුට කරන ලද ප‍්‍රණාමයක් වශයෙන් මේ ලිපිය ඉදිරිපත් කෙරේ.